Fransa’da Cumhurbaşkanlığı seçimleri

Fransa’da Cumhurbaşkanlığı seçimlerinin ilk turu 10 Nisan pazar günü gerçekleşti.

İlk turda 12 adayın katıldığı seçimlerde neoliberalizmin adayı Macron 27,60 ve ırkçı partinin adayı Marine Le Pen 23,40 oy alarak ikinci tura kaldılar. Üçüncü sırayı boyun eğmeyenler hareketi adına katılan Melenchon 22,20 oyla aldı.

Fransa’da geçen seçime katılım oranı yüzde 73 oldu.

Kasım ayında yapılan seçim anketlerinde Macron oldukça altlarda gözükmesine rağmen seçim sonuçlarında bir önceki seçimlere göre oldukça güçlü çıkması bizler ve Fransız solu ve işçi sınıfı mücadelesi açısından analizi iyi yapılması gereken bir durum. Macron 5 yılık süreçte işçi sınıfının bütün haklarına yönelik ölümcül darbeler vurdu, geniş kesimlerin yaşamlarını sarsıp yoksullaştırdı. Fransa tarihinin en geniş katılımlı grev ve direnişleriyle, sarı yeleklilerin aylara yayılan görkemli sokak gösterileriyle karşı karşıya kaldı.

Bu kadar geniş bir kesimin yaşamında yıkıcı sonuçlar yaratmış, grev ve eylem dalgaları sırasında toplumsal desteği yüzde 10’un altına düşmüş bir şahıs nasıl daha yüksek oy alarak nasıl ikinci tura kaldı, bu soruya cevap aramalıyız.

Burada pandemi koşulları, Ukrayna savaşı, genel olarak hayat pahalılığı ve yoksullaşmanın dünya çapında yarattığı yıkıcı sonuçlar, savaşın Avrupa’da yarattığı kaygı Fransa’da daha geniş bir kesimin gelecek korkusunu ve kaygısını daha doğrudan hissetmesine yol açtı. Gerici ırkçı neoliberal adaylar bunu üst perdeden korku olarak topluma sattılar. Özelikle faşist adaylar yoksuluğu göçmenlerle kodlayarak göçmen karşıtlığı üzerinden azımsanmayacak bir etki alanı yarattılar. Fransa solunun adayları ise pandemi, Ukrayna savaşı ve hayat pahalılığını genel ve geleneksel bir tehşir ve propaganda aracı olmanın ötesine taşıyamadılar.

Oysaki Fransa’da ki toplumu krizin derinliğini rahatlıkla görebiliyor, zaten krizin yıkıcı sonuçları kaygı ve korkuyu güçlendiriyordu. Irkçı partiler ve neo liberal partiler bu durumu iyi analiz ederek korkuyu ve kaygıyı oya dönüştürmeyi başardılar. Sol ise korku kaygı ve krizi teşhirin ötesine geçemedikleri için işçi sınıfı ve yoksulaşan geniş bir kesim için umut olamayı başaramadılar. İşçi sınıfı da dahil korku ve kaygıdan yola çıkarak “güvenli liman” sandıkları neoliberal aday Macron’u ve ırkçı-şovenist partinin temsilcisi Marine Le Pen’i tercih ettiler. Meşhur deyimle denize düşen yılana sarılır lafı Fransa da bugün yaşam buldu.

Artık kapitalizmin yarattığı çok yönlü yıkıcı sonuçlarının geniş kitleler tarafından bilindiği ve yaşandığı bir süreçte, yine kapitalizmin en gelişkin manipülasyon aracı olan seçimlere sıkıştırılan ve kapitalizmin salt teşhiriyle kendini sınırlayan mücadelelerin etkisizliğini görmek gerekiyor. Kapitalizme karşı gelişkin bir komünizmin programıyla çıkmayan ve kapitalizmi tarihe gömmeyi de bu programın bir parçasına dönüştürmeyen mücadelelerin başarı şansı yok .

*Seçimlerde 65 yaş üstünü %48’i macrona %41’i Le Pen’e %11’i de Melanchon’a oy verdi. Genel olarak sağcı ve neoliberal partilere oy verenlerin yaş ortalaması daha yüksek. Boyun eğmeyenler hareketi temsilcisi Melanchon’a oy verenler ise daha genç bir bileşenden oluşuyor.

*Boyun Eğmeyenler, Paris’te ikinci parti, Paris varoşlarında, yoksul ve göçmen mahallelerinde birinci partiydi. Toulouse, Monpilier, Strasbourg gibi büyük şehirlerde birinci sırada tercih edildi . Büyük kentlerin merkezlerinde orta sınıflar Macron’u tercih ettiler, Nice, Toulon gibi Köy ve kent zenginlerin içiçe geçtiği sahil bölgelerinde ırkçı parti Marie le Pen tercih edildi. Le Pen’in, Paris’te oyları yüzde 5, işçi yoğunluklu bölgelerde oyları çok düşük düzeyde.

* Boyun Eğmeyenler’in beklenenden yüksek oy alması, sola dönük arayış ve beklentiyi gösteriyor. Geleneksel sol ise geleneksel işçi sendikalarının ötesine geçemiyor. Bununla birlikte oy vermeyenlerin çoğunluğunun daha radikal sol ve muhalefet kesimleri olması, seçim sonuçlarına yansımayan dip akıntılarını da gösteriyor.

Paris/Devrimci Proletarya