Beyteks (İlbeyli) Tekstil işçilerine dokunan bin ah işitiyor

Ceyhan’ın meşhur işçi sömürme makinelerinden biri olan Beyteks fabrikasının suyu ısınıyor. Beyteks Fabrikası işçileri yemekten dinlenme odasına, çalışma koşullarına mesai ve patronun gaddarca baskılarına karşı dayanamayacak durumda.

Beyteks işçileri çalışma koşulları için ne diyor?

* “Fabrikada içtiğimiz su bile temiz değil, tuvaletlerden sızıp yemekhaneye giden pisliğin resimlerini çektik inanmazsınız diye getirmek istedik. Fabrika koşulları ortada bizi hayvan yerine koyuyorlar; hatta burada hayvanda çalışmaz, bu yemekleri hayvan yemez, yemeklerin içine fabrika çatısında biriken su tomurcukları dahi düşüyor.”

* 5 aydır Beyteks Fabrikasında işçi olarak çalışıyorum. Sigorta falan yapılmadı, mesai ücretleri saat başına 2,5 ile 3 TL olarak geçiyor. Her gün patronun emir ve buyruklarına bir yenisi daha ekleniyor. Niyeyse bu emir ve buyrukların hiçbiri bizim lehimize ve yararımıza olan şeyler değil, kışın ortasında (bir de yaz aylarını düşünün) o makinelerin arasında sıcaktan çatlıyoruz. Patron buna biz çözüm getirmiyor, üstelik formalite icabı fabrikada iş kıyafetini giy, maske tak gibi ibareler var ama bunların hiçbiri bizlere verilmiyor. Ama lehimize olan şeyler uygulanıyor, dün cep telefonu sokma yasağı geldi. Ondan önceki gün “Gezer temizleyici makinesini kapatmayın yoksa yevmiye cezası kesilir” yazısı astılar, her yerden kesinti yapmak için artık trafik polisliğine soyundu patron.”

* “Fabrika içerisinde bizler için hiçbir şey yok ama çok iyi patron formaliteleri var, patron tazminat ödememek için taşeron şirketlerimizi sürekli değiştiriyor, yasalara uygun olarak sömürüyor. Patron işçiye istediği gibi ana avrat sövüyor, işçi çıkışını istese dava edecek harç parası bile bulamıyor, sonra kaymakam İlbeyli fabrikasının sahibi patron Ali’ye Ceyhan’a yatırım yaptığınız için teşekkür ederiz diyerek hizmet ödülü veriyor. Devlet de buna göz yumuyor, hatta açıkça ödüllendirmiş oluyor. Biz de devletin de, patronun da birbirinden bağımsız olmadığını çok iyi anlamış ve görmüş oluyoruz.”

İşçiler, günden güne sürekli üzerlerindeki baskının arttığını, hatta artık “Su içmeye bile bizden izin almadan gitmeyeceksiniz” dendiğini vurguladılar.

Beyteks fabrikasından bir işçi, fabrika içerisindeki hayvanca yaşam koşullarını ortaya koyan resimler çekip getirdi ve şöyle söyledi “Patronun işçiye reva gördüğü yaşam budur, hem daha çok çalışıyoruz hem daha az para alıyoruz. İşte budur patronların adaleti, bizim onların adaletine ihtiyacımız yok! Dünyayı yarattığımız gibi kendi adaletimizi de yaratmayı bilmeliyiz” diyerek sıkıntılarını anlatan bir mektup yazdı:

“İlbeyli (Beyteks) Tekstil fabrikasında Şubat ayının başlarında işe başladım. İlk giren işçi arkadaşlar için önce eğitim göreceğimizi söylediler sonra vardiya vereceklerini…

Eğitimde olmamız onlar için sömürü ve kazanç, bizler için eziyet oluyor; çünkü daha çok çalışıyoruz. Vardiyalı yapmamalarının sebebine ise “Eliniz yavaş ”diyerek bahane üretip geçiyorlar. Benim sigortam daha olmadı, benden daha nicelerinin sigortası bile daha yatırılmadı. Kendi kafalarına göre yatırıyorlar. Fabrikanın içerisi sıcak, sıcak dediğim normal sıcak değil, makinelerin sıcaklığından çalışmak imkânsız; hatta kış ayında olmamıza rağmen gece vardiyasında çalışan arkadaşımız bile bayılmıştı. Pek dinlenmemiz için vakit verilmiyor. Yemek yerken bile çabuk yiyin diyorlar sonra hemen makine başına itiyorlar bizi. Yemekler iğrenç denilecek kadar kötüdür. Dinlenme odasının kapısı bile ahır kapısından farksız. Oturacak koltuk 8 tane geri kalan işçi ayakta bekliyor. Hijyenik değil, berbat kutu kadar bir oda. Kıyafetlerimiz koyacağımız dolaplar bile yok, eşyalarımız çalınıyor… Ayrıca servis otobüslerinde bile üst üste gidiyoruz, kimisinin ayağı sıkışıyor kapıda hatta. Açıkçası patronun nazarında hayvandan ve fabrikanın bir parçasından farksızız. Bu insanlık dışı muameleyi biz işçiler hak etmiyoruz, hak etmedik, hak etmeyeceğiz. Tek bir seçeneğimiz duruyor önümüzde; İşçiler olarak birleşmek ve ayağa kalkmak!”